මගෙ ලොකු පුතාට අවුරුදු 4යි මාස 3ක් වෙද්දි තමයි එයාගෙ නංගි බබා ආවෙ. දැන් දූ ට මාසයයි. මම පුළුවන් තරම් පුතාගෙ හිත රිද්දන්නෙ නැතිව ඉන්න උත්සාහ කරනවා.මම දූ එක්ක ඉන්න වෙලාවට පුතා ඇවිත් ආදරෙන් නංගී කියලා කකුලෙන් අදිනවා, ඔලුව අත ගානවා. එයාට ආසයි නංගි බබා අල්ලන්න. මම අත් සෝදලා නංගි ලගට එන්න කියලා යවනවා. මමත් අත් හෝදගෙන එනවා එයාට පෙනෙන විදියට. වෙලාවකට පිරිසිදුවට ඇවිත් නංගි ලගට වෙලා ඉන්නවා. අනික් වෙලාවට කොච්චර කිව්වත් ඇහුනෙ නෑ වගේ ඇවිත් චූටි බබා අදිනවා,මිරිකනවා.
ඒ වෙලාවට මම සැර කරද්දී අඩාගෙන අත්තම්මා ලගට යනවා. සිසේරියන් සැත්කම කින් බබා ලැබුණ නිසා තුවාල කැක්කුම තියෙන අතරට ලොකු බබා (බර 18 kg ක් ) වඩාගෙන ඉන්නත් හොද නෑ. ඒත් එයාට ගොඩක් දුක හිතුන දෙතුන් වතාවක්ම මම එයා උස්සගෙන ආවා. මම කොහොමද එයාව සතුටින් තියන්නේ. පෙර පාසලෙන් දෙන ගෙදර වැඩ කරන්නෙත් නෑ. කොච්චර ආදරෙන් කියල දුන්නත් කරන්නෙම නැති නිසා මට ඒවටත් කේන්ති යනවා. මට දැනෙනවා මම නිතරම ලොකු බබා එක්ක තරහ අරන් ඉන්න බවක්. වෙලාවකට මහත්තයාටත් බනිනවා. මට මානසික රෝගයක් ඇති බවට නිතර සිතෙන අතර වෛද්‍ය වරයෙක් කරා යා යුතු තත්වයක් ද යන්න පිළිබඳ අදහසක් ලබා දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටිමි.
එසේම, මගෙ ඉහත සදහන් කළ නොරුස්නා ගතිය දෙවනි බබා ලැබෙන්න සිටි මුල් කාලයේ සිටම තිබුන අතර, එම දින වල සිටම ලොකු පුතා ද යම් යම් අපිරිසිදු දේ සිදු කරන බව මට තේරුනා. මල පහ කිරීමෙන් පසු සෝදන්න නොදී විනාඩි 30ක් පමණ ගේ මිදුලේ දුවමින් සිටීම. (ඊට පෙර දින වල සෝදන තුරු නොඉවසිල්ලෙන් සිටියා.) පෙර පාසල් මිතුරෙක් කලා යැයි කියමින් හොටු මැලියම් කෑම, අඩන විට අනවශ්‍ය ආකාරයෙන් කෙල හොටු පෙරාගෙන අඩමින් අසල ඇති ඕනෑම දෙයකින් මුහුණ පිස දැමීම, (ඇඳ, පුටු සැටිය වැනි ස්ථාන වල නිතරම වගේ) ඉද හිට එයාගෙ අත්, අපෙ අත් ලෙව කනවා, නිවස තුළ හිතාමතාම මූත්‍ර දැමීම වැනි බොහෝ අප්‍රසන්න දේවල් සිදු කරන ලද අතර මේ වන විට එම තත්ත්වය ටිකක් මග හැරී තිබේ. එවැනි අවස්ථාවල මා කෝපයට පත්ව පහරදීම සිදු කලෙමි. හොදින් සිටින විට නැවත එවැනි නරක වැඩ නොකරන ලෙස ඉල්ලා සිටියෙමි. නමුත් නැවත නැවතත් එවැනි දේ කරමින් මාව අපහසුවට පත් කරයි. එම තත්ත්වය මග හරවා ගැනීමට මා කුමක් කල යුතුද? මනෝ වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර කළ යුතු වේවිදැයි අදහසක් ලබා දෙන්න.
